Welkom bij een nieuwe aflevering van ‘Mindful werken’, dé podcast over werken in je eigen tempo. Mijn naam is Lisa Langenkamp en in deze podcast beantwoord ik in iedere aflevering een vraag over mindful werken. Ik deel praktische tips en ervaringen die mij hebben geholpen rust te vinden in een wereld waar de druk om te presteren steeds groter wordt en voldoende niet genoeg is.

De vraag die ik in deze aflevering beantwoord is:

Hoe kom je de werkdag door als je niet lekker in je vel zit?

Manja

Allereerst: super vervelend dat het niet goed met je gaat. Het kan iedereen overkomen, maar makkelijk is het niet als het even niet zo lekker met je gaat. Zeker als je iets heftigs hebt meegemaakt en je moet dan nog werken, dan kan dat behoorlijk pittig zijn. Tegelijkertijd geeft werk ook afleiding. Je leven krijgt structuur en je moet je tijdelijk concentreren op iets anders dan datgene waar je mee zit. Of zoals meestal gezegd wordt bij een ingrijpende gebeurtenis: het leven gaat door. Waarschijnlijk krabbel je niet in één keer op, maar gaat het met vallen en opstaan. Dus wat doe je als je het niet zo goed gaat en er toch van alles van je verwacht wordt op je werk?

1. Praat erover

Doen alsof er een duidelijke grens is tussen werk en privé is wat mij betreft verleden tijd. Stel ik heb een rotweekend gehad omdat een familielid ziek is geworden, dan zou ik me zeer ongelukkig voelen als ik dat niet eens kan delen met collega’s – mensen die ik dag in dag uit spreek. Natuurlijk hoef je echt niet alle ins en outs te vertellen, maar je zou het op z’n minst bij je leidinggevende kwijt moeten kunnen. Of je het met al je collega’s deelt, is aan jou. Misschien wil je dat slechts een paar mensen het weten.

Op de website van TED kwam ik een interessant filmpje tegen over hoe je om kunt gaan met emoties op je werk. Uit onderzoek blijkt dat collega’s je veel sneller geloven als je open bent, want je bouwt vertrouwen op. Door te vertellen wat er speelt, maak je sneller verbinding met anderen, zetten collega’s zich meer in, presteren ze beter en zijn ze aardiger. Of zoals in de video wordt gezegd: “Feeling feelings is part of being human.”

Maar wat vertel je wel en en wat niet? Voor de juiste balans kun je aan ‘selective vulnerability’ doen. Om een voorbeeld te geven: je hoeft niet te vertellen dat je uren boven de wc hebt gehangen, maar je kunt wel zeggen dat je het afgelopen weekend ziek bent geweest. Door je te verplaatsen in de ander en je te bedenken wat jij fijn zou vinden om te horen, kun je niet zo snel de plank misslaan. Te veel delen kan namelijk het vertrouwen weer schaden.

Werk je veel thuis? Dan valt een groot deel van je lichaamstaal weg en kunnen collega’s minder goed zien hoe je erbij zit. Dat betekent dat er een extra beroep wordt gedaan op je communicatieve vaardigheden; de ander kan niet ruiken hoe het met je gaat (überhaupt niet natuurlijk). Je zult misschien een extra drempel over moeten, maar opkroppen is ook niet gezond; vroeg of laat merken collega’s toch wel dat er iets is. Daarom kun je maar beter meteen eerlijk zijn. Voel je je onveilig op je werk, ga dan op zoek naar een vertrouwenspersoon of laat je via de huisarts doorverwijzen naar een psycholoog.

2. Vraag om hulp

Als ik moe of gedemotiveerd ben, vind ik het een stuk ingewikkelder om mijn werk af te krijgen. Het is alsof ik tegen een helling oploop waarvan ik geen idee heb hoe lang ik nog op deze manier vooruit moet. Ik kan dan hard mijn best doen om de eindstreep toch te halen, zonder hulp voelt de weg ernaar toe extreem zwaar. Ik dacht alles altijd in mijn eentje te kunnen, maar inmiddels heb ik door dat je jezelf daarmee behoorlijk in de weg zit. Liever dus op tijd aan de bel trekken dan te laat.

Vaak denken we dat we een goede reden moeten hebben om hulp in te schakelen, maar in de praktijk is dat helemaal niet nodig. Wees je dus bewust van de oordelen die je over jezelf hebt. Bovendien kun je ook zonder volledig open te zijn over je situatie iemand anders bij je werk betrekken. Zeg bijvoorbeeld tegen een collega: “Ik kom er even niet uit, kun je me helpen?” Ingewikkelder dan dit wordt het niet. Een mooie quote gerelateerd aan deze tip is die van hoogleraar Brené Brown:

“We hebben steun nodig. We hebben mensen nodig die ons nieuwe manieren van doen laten proberen zonder daar een oordeel over te vellen. We hebben een hand nodig die ons overeind helpt als we onderuit getrapt worden in de arena (en als we moed tonen in ons leven, dan gebeurt dat geheid).”

Brené Brown

3. Zoek troost

Ik heb het weleens eerder gezegd, maar mijn lichaam is een belangrijke graadmeter voor hoe ik me voel en hoeveel ik aankan. Zo is het mij opvallen dat ik het sneller koud heb als ik niet zo lekker in mijn vel zit. Simpele dingen die mij dan troost bieden zijn bijvoorbeeld een warme kop thee of gebreide sokken van oma aantrekken. Vraag jezelf af: ‘Wat heb ik nu nodig?’ Misschien weet je niet meteen het antwoord, maar je kunt de vraag in elk geval stellen.

Tip: in dit artikel deel ik meer manieren om troost te vinden.

Een inspirerend verhaal dat hierbij aansluit is die van illustratrice Marieke de Goeij. Toen zij in een dip zat, besloot ze bij te houden wat haar uit de put haalde door te tekenen. Uiteindelijk kwam hier het ‘Het grote depri Doe-Boek’ uit. Het mooie aan dit boek vind ik dat je creatief actief aan de slag gaat met jouw proces. Naast prachtige illustraties, verhalen en oppeppende woorden, staan er oefeningen in. Hierdoor heb je meteen een uitlaatklep.

4. Maak een lijst met lievelingsdingen

Op grauwe dagen vergeet je vaak wat je gelukkig maakt. Het helpt dan om een lijst te maken, waarbij je terugblikt op waar jij gelukkig van wordt. Zo word ik blij van…

• De geur van het voorjaar
• Blauwe bessen in mijn havermout
• In een schoon bed stappen
• Luisteren naar mijn lievelingsalbum

Schrijf op wat jou een glimlach geeft en vraag jezelf dan af: ‘Wat op mijn lijstje is zó simpel, dat ik het nu al zou kunnen doen?’ Bijvoorbeeld: luisteren naar je lievelingsmuziek. Denk er niet te lang over na en begin gewoon. Als je eenmaal merkt hoe fijn het is om jezelf iets te geven waar je blij van wordt, dan weet je dat je op de goede weg zit. En ik weet zeker dat alleen al het maken van deze lijst je opvrolijkt.

“Strooi je lievelingsdingen uit over je dagen als kleurige confetti.”

Annemiek Leclaire

Lijden hoort bij het leven

Eén van de vier edele waarheden van het Boeddhisme is: ‘Leven is lijden’. Dit klinkt best zwaar, maar het gaat over dat we ons altijd goed willen voelen, terwijl – hoe pijnlijk ook – lijden bij het leven hoort. We leven niet oneindig en je hebt het niet altijd voor het uitkiezen. Iets wat we vooral online lijken te vergeten, want daar kun je oneffenheden en andere ongemakken makkelijk wegpoetsen. Maar zoals psycholoog en mindfulnesstrainer Tara Brach in haar boek ‘Het leven liefhebben door acceptatie’ zegt:

We willen ons voortdurend ‘goed genoeg’ voelen als het gaat om ons werk, ons ouderschap, onze relaties, onze gezondheid, ons uiterlijk en ons leven. We willen dat anderen altijd gelukkig, gezond en liefdevol zijn, en ons met respect behandelen. Omdat dit echter niet altijd het geval is, raken we ervan overtuigd dat er iets ontbreekt of dat er iets mis is. Door de verlangens die we in ons dagelijks leven koesteren, kunnen we ons niet ontspannen en worden we ons niet bewust van onze dieper gelegen hunkering. We richten ons voortdurend op het volgende moment in de hoop dat dit ons de bevrediging zal schenken die we in het huidige moment missen.

Tara Brach

Dit stuk gaat over acceptatie. Iets accepteren wil niet zeggen dat je niks hoeft te doen en je compleet neerlegt bij de situatie. Het betekent wel dat je je niet langer verzet tegen dingen die onbekend of beangstigend zijn. Je aanvaardt het leven zoals het is. Als je daarmee oefent, zul je vanzelf vrijheid gaan ervaren. Verzet kost immers alleen maar energie. Dit gedicht van Rumi kan je hierbij ondersteunen:

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek
Een vreugde, een depressie, een benauwdheid
Een flits van inzicht komt als een onverwachte gast
Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
Zelfs als een menigte verdriet binnenstormt
Die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat
Behandel dan toch elke gast met eerbied
Misschien komt hij de boel ontruimen
Om plaats te maken voor extase
De donkere gedachte, schaamte, het venijn
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
En vraag ze om erbij te komen zitten
Wees blij met iedereen die langskomt
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
Om jou als raadgever te dienen

Boekentips:

• ‘De kracht van kwetsbaarheid’ – Brené Brown
• ‘Het grote depri Doe-Boek’ – Marieke de Goeij
• ‘Het leven liefhebben door acceptatie’ – Tara Brach
• Al mijn favoriete boeken

Heb jij ook een vraag op werkgebied? Stuur me een bericht en wie weet maak ik er een podcast van!

Ik doe mijn best om waardevolle content te maken. Dit artikel bevat daarom affiliate links. Als je via deze links iets koopt, krijg ik daar een kleine vergoeding voor zonder dat je extra hoeft te betalen. Dankjewel voor je bijdrage!