Welkom bij een nieuwe aflevering van ‘Mindful werken’, dé podcast over werken in je eigen tempo. Mijn naam is Lisa Langenkamp en in deze podcast beantwoord ik in iedere aflevering een vraag over mindful werken. Ik deel praktische tips en ervaringen die mij hebben geholpen rust te vinden in een wereld waar de druk om te presteren steeds groter wordt en voldoende niet genoeg is.
De vraag die ik in deze aflevering beantwoord is:
Ik merk dat ik het lastig vind om me niet op te vreten als een collega over werk dat wij samen hebben voorbereid, zegt dat zij het heeft gedaan. Maar ik wil er ook geen ding van maken, omdat ik bang ben dat ze het als ‘concurrentie’ ervaart, terwijl ik dat totaal niet zo zie. Hoe ga je om met collega’s die competitief zijn, terwijl jij dat niet bent?
Ella
Boeiende vraag! Maar ook lastig als je net als ik niet haantje-de-voorste bent. Ik ben van nature bescheiden en introvert, dus toen ik begon met fulltime werken, werd ik al gauw geconfronteerd met deze eigenschappen. Ik zag dat collega’s die het hoogste woord hadden, er met de ‘prijs’ vandoor gingen. Superfrustrerend als je net als ik secuur je werk doet, maar daar niet altijd voor wordt beloond. Het is alsof je naar een flitsende show kijkt waar je hard aan hebt gewerkt, maar zelf niet in de schijnwerpers staat. Misschien wil je dat ook niet, maar verlang je wel naar waardering (logisch). Dus hoe ga je hiermee om?
1. Oefen met grenzen stellen
Door jou buiten beschouwing te laten, gaat die collega een grens over. Ze neemt meer ruimte in dan je zou willen. Ik zou in elk geval boos worden en denken: ‘Hallo, ik ben er ook nog!’ We doen vaak negatief over boosheid, maar eigenlijk is het een hele krachtige emotie. Kristin Neff, expert op het gebied van zelfcompassie, vertelt hierover in haar nieuwste boek ‘Krachtige zelfcompassie’. Ik heb onlangs een masterclass van haar gevolgd, waarin ze een onderscheidt maakte tussen destructieve en constructieve boosheid:
Bij destructieve boosheid…
- gaat het om het ego en ben je bezig met je persoonlijke belangen;
- breng je jezelf en/of anderen schade toe;
- ben je reactief in plaats van proactief;
- handel je vanuit angst.
Bij constructieve boosheid…
- is je intentie zo min mogelijk schade te veroorzaken;
- focus je je op de situatie in plaats van de persoon;
- ben je proactief in plaats van reactief;
- handel je vanuit liefde.
Je kunt in een opwelling je collega aanspreken op het feit dat ze jouw naam niet heeft genoemd, maar de vraag is wat het je oplevert. Je kunt ook eerst een pauze inlassen en voelen wat haar gedrag met je doet. Welke emoties en gevoelens komen naar boven? Waar voel je dit in je lichaam? Welke actie komt er in je op als je een tijdje stil bent? Of misschien besluit je juist even niets te doen en kom je tot de ontdekking dat je veel eerder je grenzen had moeten aangeven. Het kan dan verstandig zijn om regelmatig met elkaar te praten over jullie samenwerking en te reflecteren, zodat je afspraken kunt maken en dit in de toekomst niet nog een keer gebeurt.
Mocht je dit nu heel spannend vinden, dan is mijn advies om klein te beginnen. Zo werd mij laatst gevraagd of ik een ei wilde bij de lunch. Ik zei “Nee”, maar toch werd het me nog een keer gevraagd. Even dacht ik: ‘Misschien moet ik het dan maar wel doen.’ Toch zei ik weer: “Nee.” Je denkt misschien: ‘Waar gaat dit over?’, maar grenzen stellen begint al in dit soort kleine situaties.
2. Focus je op jezelf
Als je net als ik hooggevoelig bent, ben je van nature met je aandacht bij je omgeving. Je voelt goed aan wat collega’s nodig hebben, soms nog sneller dan ze dat zelf doorhebben. Dit maakt je empathisch. Dat is mooi, want hierdoor kun je goed inspelen op situaties, maar tegelijkertijd is het ook een lastige eigenschap. De valkuil is namelijk dat je jezelf vergeet en te veel het leven van anderen leeft. Is een collega verdrietig, dan word jij ook verdrietig. Werk je in een stressvolle omgeving, dan raak jij ook gestrest.
Door het gedrag van die ene collega te observeren, geef je je energie weg; je bent te veel bezig met de ander. Jij vindt haar competitief, maar is dat wel zo? De vraag is eerder: ‘Wat heb jij nodig om de aandacht weer te verleggen naar jezelf?’ Misschien wil je even alleen zijn of neem je een pauze op de wc. Voorkom in elk geval dat je te lang in de schoenen van de ander blijft staan. Zo word je weerbaarder als iemand in de toekomst weer over je grenzen gaat. Dit was ook een belangrijke les voor Liesbeth Kamerling, die het boek ‘Overprikkeld’ schreef:
Ik ben vaak helemaal uit het veld geslagen als iemand zomaar kattig of onaardig doet. Het raakt me vooral als ik al overprikkeld ben of moe. Omdat ik een groot empathisch vermogen heb, denk ik al snel: ‘Hij bedoelt het niet verkeerd.’ Of ik vat het veel te persoonlijk op en denk dat het allemaal aan mij ligt. Maar als ik beter op mijn grenzen let, krijgen die gedachten minder vat op me en raakt het me allemaal minder.
Liesbeth Kamerling
3. Vier je successen en maak jezelf zichtbaar
Een kantooromgeving kan voor introverte mensen als een jungle aanvoelen. Collega’s willen indruk maken op elkaar en het lijkt alsof ze daar ook nog plezier in hebben ook, terwijl jij misschien denkt: ‘Wat een gedoe, laat me gewoon mijn werk doen.’ Het gevaar is dat je verstoppertje gaat spelen en daardoor ongelukkiger wordt, want je wordt nog minder gezien. Het helpt dan om stapje voor stapje te werken aan je zelfvertrouwen. Een manier om dat te doen is door een complimentendagboek bij te houden: schrijf elke dag drie dingen op waar je trots op bent, zelfs al gaat het om iets simpels, zoals de vuilnis buiten zetten.
Ook kun je je in het algemeen afvragen: ‘Op welke momenten houd ik me klein?’ Ik bagatelliseerde mijn successen en dacht dat het niet zoveel voorstelde wat ik deed. Maar als je dat doet, dan stel je je afhankelijk op van anderen. In plaats van dat je zelf de regie hebt over je loopbaan, is het afwachten wat er precies gebeurt. En dat is geen fijne positie. Profileren is daarom belangrijk, maar wel op zo’n manier dat je doet wat bij je past. Experimenteer met jezelf zichtbaar maken. Doe dit bijvoorbeeld eerst één-op-één en vervolgens in groepen. Ook dan oefen je met ruimte innemen.
4. Stop met vergelijken
De nummer één tip die ik altijd geef om ongelukkig te worden is vergelijken. Staar jezelf niet blind op hoe anderen te werk gaan, zeker niet als je net als ik hooggevoelig en introvert bent. Je zit echt anders in elkaar. Dat het voor de ene collega werkt, wil niet zeggen dat het bij jou past. Een boek dat mij hierbij heeft geholpen is ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ van Liesbeth Smit. Zo zegt de schrijfster: “Ga actief op zoek naar wat jou anders maakt, en melk dat uit.” Vind je dit lastig? Dan ben je van harte welkom om mee te doen aan mijn cursus: ‘Gelukkig hooggevoelig op je werk’. In zes maanden bouw je meer rust, energie en zelfvertrouwen op.
Boekentips:
- ‘Krachtige zelfcompassie’ – Kristin Neff
- ‘Overprikkeld’ – Liesbeth Kamerling en Lieke Zunderdorp
- ‘Ik moet nog even kijken of ik kan’ – Liesbeth Smit
- Al mijn favoriete boeken
Heb jij ook een vraag op werkgebied? Stuur me een bericht en wie weet maak ik er een podcast van!
Ik doe mijn best om waardevolle content te maken. Dit artikel bevat daarom affiliate links. Als je via deze links iets koopt, krijg ik daar een kleine vergoeding voor zonder dat je extra hoeft te betalen. Dankjewel voor je bijdrage!